نقدی بر نظام پریشان آموزشی

نسل بی آینده ؛ تمام چیزی که می توانم درباره بچه هایی بگویم که اکنون در دوره کودکی و نوجوانی هستند

با تجربه یی که از نظام آموزشی کشور دارم اگر از من بپرسند بازده این نظام عریض و طویل آموزش و پرورش رسمی چیست همان حرف رییس بانک مرکزی درباره عایدات ایران از برجام را می گویم ؛ تقریبا هیچ!!

نظام آموزشی که در آن نقش معلم به مبصر کلاس تقلیل داده شده ؛ کسی که باید باشد تا کلاس فقط برقرار شود 

شمای معلم با هر کیفتی که کار کنید در نهایت سیستم ، دوغ و دوشاب را به مقطع بالاتر ارتقا می دهد 

شوخی گزنده یی است اینکه صدور دیپلم هر تازه متولدی همچون شناسنامه اش یک امر قطعی است گویا مسوولان آ.پ سال هاست برای آنکه رزومه افتخار آفرینی از خود ارائه دهند قبولی خودجوش و حماسه آفرین!  همه ی محصلین با هر درجه معلومات را در دستور کار قرار داده اند

اگر بخواهیم یک پله بالاتر برویم برفرض که نظام ارزشیابی از همین محتوای ناقص به درستی صورت بگیرد و آنچنان که گفتم دانش آموز تلاشگر ارتقا پیدا کند و مانند چندین دهه پیش ، تکرار پایه برای دانش آموز بی صلاحیت لازم آید بازهم این نظام آموزشی دردی از جامعه دوا نخواهد کرد

چرا که باز هم افق دید دانش آموزان ساعی و نخبه ما و آینده ی احتمالی که خود را در آن می توانند تصور کنند آن چیزی است که اکنون در جامعه جاری و ساری است ؛ زد و بند ، اشغال پست ها و سمت ها بر اساس روابط ناسالم باندی و ی ، غیر کارشناسی شدن تصدی بسیاری از شغل ها و درآمدزا بودن مشاغل کاذب و بی ثمر مانند دلالی و غیر کاربردی بودن قریب به اتفاق آموزش های نظری چه در مبحث مهارت های زندگی و چه در بُعد مهارت های شغلی

آموزش و پرورش ما زمین سوخته ای است که حتی علف هرز هم در آن نمی روید و بطور کل قابلیت رویانندگی و ایجاد شرایط بالندگی نسل های بعدی را از دست داده است